” သြား ” ဘယ္ေတာ့မွ မေခၚ ၊
ခုမွေနာ္ လာမဖားပါနဲ႔
မုန္းထားမယ္ ဒီတစ္သက္လို႔
ေျပာရက္တယ္ေနာ္ ၊
အျပစ္ကိုသာ ရႈေမွ်ာ္လို႔
သူမေခၚ သူမေျပာေလေတာ့
ျဖဴေရာ္ေရာ္ အပူေဇာေတြနဲ႔
ရင္ေမာေပါ့ ကြ်န္ေတာ္
အေပ်ာ္ ေပ်ာက္ဆံုး ၊
အျပစ္ရွိရင္လဲ
မဖံုးမဖိ ဝန္ခံလို႔
ေတာင္းပန္ရန္ အသင့္ေပမယ့္
ၾကည့္ခြင့္ပင္ သူမေပးပါပဲ
ေဝးေဝးက တမင္ေရွာင္
မျမင္ေယာင္ တမင္ပုန္း
ဆံထံုးမာန္ တခြ်င္ခြ်င္နဲ႔
ေတြ႔မိရင္ မ်က္ႏွာတင္းလို႔
အခ်စ္ရယ္ . . . . . . .
မင္း ဘာေၾကာင့္မုန္း........ ။
0 comments:
Post a Comment