မိခင္ေလာင္းသုိ႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ

သမိုင္းတေကြ႕
ဓေလ့လူ႔ရြာ ၊ ဤကမၻာဝယ္
ေျမလႊာကြဲအက္ ၊ ဂဟက္ငလ်င္
အျပင္းႏွင္၍ ၊ ရာဇဝင္ထက္
မ်ိဳးဆက္လူမ်ိဳး ၊ ေပ်ာက္ကြယ္ရိုးဟု
တိုးတိုးေလးပင္ မၾကားဖူး ။

စည္းစိမ္ေမာ္ဖူး ၊ ရင္တြင္းရူး၍
မူးမူးေမ့ေမ့ ၊ ေဇာေခြ႔ေခြ႔လွ်င္
အေတြ႔သေဘာ ၊ စီးေမွ်ာလုိက္ပါ
ကိုယ့္ခႏၶာကုိ ၊ ဘာသာဖ်က္ပိုး
လူမ်ိဳးျခားလက္ ၊ ဝ,ကြက္ထည့္မွ
မ်ိဳးဆက္လည္းတံုး ၊ ျပည္လည္းဆံုးေၾကာင္း
ေရွးထံုးသာဓက မွတ္ဖူးသည္ ။

သာယာေသာျပည္ ၊ ေနျခည္မတိမ္း
မ်ိဳးဆက္ထိန္းရန္ ၊ ဝပ္ကိန္းစႏၵာ
ရတနာတစ္ပါး ၊ သမီးအားလည္း
ငါးရာစစ္သည္ ၊ ခြန္အားညီေၾကာင္း
ထံုးေဟာင္းစကား ၊ သိ,ၾကားဖူးသည္ ။

လွေသြးစံုညီ
ဂုဏ္ရည္ရႈမညီး ၊ အို ....ခ်စ္သမီး
သမီးကညာ ၊ ခု ရုပ္ဝါက
ၾကယ္ဝန္းခ,သည့္ ၊ ေငြလပမာ
ကဗ်ာရံႈးေအာင္ ၊ အဆင္းေဆာင္လည္း
  ေနာင္ေသာအခါ ၊ မိမာတာလွ်င္
အစဥ္မလြဲ ၊ ျဖစ္လာၿမဲမို႔
ဝမ္းထဲၾကည္ျဖဴ ၊ သေႏၶယူေသာ္
မည္းတူစုတ္ဖြား ၊လူ႔ကျပားကို ယူမည္လား
  ေရႊသားေရႊႏွစ္ ၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ကို ယူမည္လား
သမီးဘယ္လိုစဥ္းစားမလဲ ....?

ကဲ သမီးေရ
  ျပည္ႀကီးတိုက္ေဘာင္ ၊ ျပည္ေထာင္စုဖြား
အမ်ိဳးသားစစ္ ၊ တည္တ့ံရစ္ဖို႔
ဘာျဖစ္ဘာေန ၊ မိုက္ခ်င္ေစေတာ့
ဒီေျမဒီေရ ၊ မေၾကြလိုသည့္
ဇာတိပုည ၊ မာန္မာနကို
လံုးဝ စိတ္ခ်ေနခ်င္သည္ .........။